Etappe 3. Dwars door de brandhaard

Lodosa is zo’n rommelig plaatsje dat je je afvraagt waarom de Vuelta besloot hier de derde etappe te beginnen. Het oogt aanvankelijk nog sierlijk, met een brug over de rivier Ebro. Maar daarna is Lodosa eigenlijk niet meer dan een lange straat met doodnormale huizen erom heen. Er wonen nog geen vijfduizend inwoners die grotendeels van de landbouw rondkomen.

Ze zijn hier wel goed in rode, hete pepers verbouwen. De voorgevels van een paar huizen zijn helemaal volgehangen met een rood gordijn pimientos de piquillo. Eens per jaar hebben ze een feest met die pepers, vertelt een vrouw op een terrasje tegenover het gemeentehuis. Lodosa heeft ook nog een tweede feest. Ze laten dan een stier los in de lange hoofdstraat. Met een touw om de horens zodat ze het dier een beetje kunnen sturen. “Dan is het enorm druk. Maar het ging dit jaar niet door. Corona. Nu hebben we alleen nog de Vuelta. Maar daar schieten we niet veel mee op”, verzucht de vrouw. “Ze verzamelen hier, vertrekken, en weg zijn ze.”

Het is vandaag echt fietsen door coronaland. Het peloton raast langs zes hevig besmette dorpen in Navarra. In de regio raakten 27 duizend mensen besmet, en het lijkt of dat wel meevalt. Maar de deelstaat Navarra is niet zo heel dicht bevolkt. 

Iedereen is het er wel over eens dat de problemen begonnen met het eind van de eerste lockdown. Familiefeesten in plaatsjes als Loodasa werden de brandhaarden van de tweede golf. In de landbouwstreek deden rondreizende dagloners - veelal ondergebracht in schuren of woninkjes dicht op elkaar - ook weinig goed. 

De regering sprak over een nieuw normaal, na die eerste lockdown. Een boodschap die je nu wel als een enorme communicatiefout kunt zien. Iedereen dacht dat alles dus nieuw, maar wel normaal ging worden. Het liep anders.

Al twee dagen geleden besloot Navarra dat het zo niet langer kon, dat het beter is het complete gebied opnieuw af te sluiten. Ze zaten toen alleen nog met het probleem van de Vuelta. Vandaar dat de renners deze donderdag zo snel als maar kon van Lodosa naar de klim van La Laguna werden gestuurd. 

Toen de laatste fiets uit zicht was ging de regio meteen op slot.